Lymftaping
Bij lymftaping wordt gebruik gemaakt van een speciaal soort tape met grote elasticiteit waardoor beweging en activiteit (van de spieren) mogelijk blijft. De manier van tapen luistert nauw voor wat betreft de uitvoering en verschilt per aandoening. De tape constructie wordt op een speciale manier (met of zonder rek) op de huid wordt aangebracht.
Het op eigen houtje aanbrengen van deze tape leidt meestal niet tot het gewenste resultaat, tenzij er een goede instructie heeft plaatsgevonden door een ervaren behandelaar.
Voorbeelden waarbij lymftaping succesvol kan zijn:
- Na operaties (keizersnede, buikwandcorrectie, botbreuken);
- Na trauma's of blessures (amputatie, sportletsel);
- Hematomen (blauwe plekken);
- Fibrosevorming (na radiotherapie, letsels in de weke delen).
